Het Amerika avontuur

Om te vieren dat iedereen 5 maanden van ons af is, hebben we een feestje gegeven :). Ik zeg ‘ons’ omdat een vriend van mij ook in Amerika gaat studeren. Voor de duidelijkheid, hij gaat naar Alabama (waar het veel beter weer is), en ik ga naar South Dakota.

Iedereen bedankt voor de geweldige avond! Iets om de komende tijd nog vaak aan terug te denken.  

De dag erna is er nog wat familie langs gekomen. Helaas was er nog een hele kleine kater aanwezig, maar dat maakte het er niet minder gezellig op. Leuk dat de familie lang is gekomen.

En dan kun je koffers gaan inpakken, nadat we hiermee klaar waren dachten we… als we nou de niet-essentiële spullen eruit laten… dan krijgen we het misschien alles wel in een koffer en handbagage. Na veel passen en meten, en het gebruik van wat spanbandjes, paste alles er net in. Maar het gewicht was 4 kg teveel, wat ervoor zorgt dat je $300 moet betalen ipv de maar $100 als je 2 koffers hebt. Hmm, beetje raar. Maargoed, toen maar weer alles in 2 koffers gegooid.

En dan sta je op het vliegveld, en dan komt alles wel heel dichtbij. In de 10 uur durende vlucht naar Chicago naast een Nederlandse Fransman gezeten, die wist best veel interessante verhalen te vertellen. Tijdens het wachten op het vliegveld hebben we onder het genot van halve liter bier en een grote burger gewacht op de volgende vlucht.

Maar helaas was mijn 2de vlucht gecanceld vanwege het slechte weer. Er ging nog een vlucht 2 uur eerder, maar die zat al vol. De volgende vlucht was de volgende dag om 06:00 ’s morgens. Ik was op een standby list gezet (met 12 andere personen). Kleine kans dat ik nog in het vliegtuig kwam natuurlijk. Gratis hotel werd ook niet aangeboden omdat de weeromstandigheden buiten hun macht ligt. En het was volgens het hotel, waar ik zou verblijven op de eindbestemming, niet mogelijk om cancelen. Dat werd op het vliegveld slapen dacht ik. Bij een informatie punt zeiden ze dat ik maar moest afwachten bij de Terminal, en dat ik vanzelf omgeroepen wordt als ik mee mag. Toch maar in de rij gaan staan bij de terminal, ze zei dat er toch nog een plek vrijgekomen was! Helemaal happy dus, en erg veel geluk dat ik toch nog mee mocht!

Na 9 uur in bed gelegen te hebben waarvan ik maar 3 uur heb geslapen ben ik opgehaald door 2 jongens die mij naar de campus hebben gebracht. Jacy (de International Student Advisor), heeft mij naar de ‘dorm’ gebracht. Waarna ze mij nog een tour heeft gegeven door Madison (de stad waar ik op campus verblijf). Ze heeft me zelfs geholpen met boodschappen doen. De meeste mensen zijn hier ook echt heel aardig. Het nep aardig wat ze wel eens vaker zeggen is volgens mij meer voor in de grotere steden.

Het slapen heb ik geprobeerd zo veel mogelijk uit te stellen (om de jetlag te beperken). Het zwembad heeft hierbij geholpen. Je mag hier onbeperkt gebruik maken van het zwembad, fitnesscentrum en de basketbal/football/volleybal velden. Omdat ik een week eerder ben gegaan, en de jongeren volgende week zondag pas komen, was het overal nogal rustig (lees: niemand) bij het zwembad. Het grappige was dat er wel een badmeester voor mij moest komen, omdat er zonder begeleiding niemand mag zwemmen.

Wat gaat Jos de komende 9 dagen nog doen vraag je je dan misschien af? Vanavond eens kijken of er bij de lokale kroegen wat te doen is. Maandag en dinsdag nog een verslag af maken voor school, en daarna kijken of ik een auto kan huren voor een paar dagen. Geen idee waar ik heen ga, maar dat zoeken we nog wel uit.

Wistjedatjes:

• Inwoners Madison 6000
• En 4000 hiervan zijn jongeren
• Alles is groot en uitgestrekt hier. Duuh..
• Dat gelukkig vanuit het campus alles op loopafstand is
• De NSA de Dakota State University als Academic Excellence in Cyber Operations bestempeld.
• En dat ik ook iets in die richting ga studeren
• Dat het nu -8° graden is
• Terwijl het in Nederland dan vaak VEEL kouder aan voelt

Gr’s vanuit de US of A